بندُر ناچ ارشد سیماب ملک
گلی چ ڈُگ ڈُگی نی اواز آئی تاں مینڈے جاکتاں کُڑیاں باہرے دائیں دوڑ لائی۔پچھوں ماؤُ بھلی کس کے گاہل کڈنیاں ا وازدتی۔
” اوہ اُتری نے جمیوں کتھے نسی وینے ہو۔۔“
اِس توں پہلوں کے واز اُنھاں نے کناں تک پوہنچے آ اوہ چھالاں مارنے بوہے توں باہر ہئے۔
”کیوں پئی آپنی جِیب گندی کرنی ایں۔آ ویسن ہنوڑے مداری تک کے۔ کتھے وینا وے اُنھاں۔“ مائیں اُس نی گاہل نا جواب دتا۔
”توں اُنھاں حرامیاں کوئی مت نا دیویں اُلٹا مینڈے تے چَڑ آیا کر۔پتہ بی آ جو جہانے نے حرامی گلیاں چ مونہہ پئے مارنے ہونین۔“
مائیں اُس نی گلاں نا جواب دِتے بغیر بوہے توں باہر آرئیاں۔ڈُگ ڈُگی نی اواز دوئی گلی چ پوہنچ گئی ہئی۔
گرائیں نیاں گلیاں چوں ہور بی جاکت ڈُگ ڈُگی نی اوازاں پچھے نسنے بھجنے پئے ہئے۔
مائیں بی اُنھاں نے پچھے ٹُر پیا۔۔
گلی چوں نکل کے نانگے بابے نی زیارتاں کول پوہنچا تاں میدانے چ گرائیں نے کُڑیاں جاکت تے پھدُوکنے پئے ہئے ای اے۔جوان نڈے تے گرائیں نے کجھ بھل ماننس بی مداری آلے نے آ چھپیرے کھلتے وے ہئے۔
بندُر آلا اپنے مخصوص انداز چ ہتھے آں نچا نچا کے ڈُگ ڈُگی وجاکے مجمے چ لوکاں پئے گرمانا ہیا۔۔
اس توں پہلو ں کے اوہ ہ بندرے نے کرتب تکاوے آ۔ مجمے چ کھلتے نڈیاں ہکی دوہے نال کھچاں شروع کر دتیاں۔ہک بولا
” اوئے اس نی شکل تے ہُو بہ ہُو تینڈے وانگن اے اوئے۔۔کِدرھے ای تینڈاوچھڑا ویا بھرا تے نئیں۔؟“
اُس نی گلاں تے مجمے چ کھلتے وڈیاں نکیاں ہاسا پایا۔۔۔۔
اوہ بی اگوں ہو کے پیاس۔ آکھنا
”جیوں ای جِتھیاں وانگن پئے تکنائے۔۔ای تاں ساریاں عادتاں تینڈے پیو چ ون اوئے۔۔“
ہن اس نال کچھکیل تے ہونی ہئی۔۔جاکتاں تراڑی مار کے اوچا جیہا رولا پایاتے سیٹیاں ماریاں۔
ڈُگ ڈُگی نی اواز ہک دم اُچی ہوگئی۔۔ڈوگ ڈوگ۔ڈوگ۔۔ڈوڈڈگ گ گ۔ڈوڈڈگ گ گ۔ ڈوڈڈگ گ گ۔!
اس بندُر نی رسی چھکی تے ڈنے نال پِڑے وچکار آنے نا اشارہ کیتا۔
باندُر ہتھ بدھے غلام وانگن اَ پُٹھی کھڑبازی کھانا پِڑے چ ہیا۔
”چلو بئی سارے ہون چُپ ہو ونجو۔ جوان سلامی دین آسے تیار اے۔“ڈُگ ڈُگ ڈُگ۔۔ڈوڈڈگ گ گ۔ ڈوڈڈگ گ گ۔۔۔ڈُگ۔ڈُگ۔ڈُگ
ساریاں نی توجہ ڈُگ ڈُگی آلے دائیں ہوئی۔جاکت کُڑیاں اکھیاں اَڈ کے کھلو گئے۔کسی دنداں چ اُنگل دِتی کوئی سِرے آں کُھر کن لگ پیا۔۔
ڈُگ ڈُگ ڈُگ۔۔۔ باندُرآپنیاں ٹنگا تے کھلو کے سارے مجمے چ گول دائرے وچ ِپھر پیا۔
ڈُگ ڈُگی آلے رسی آں ماَسک جئی چھِک لائیس بندُر اُپٹھی کھڑ بازی کھانا اُس نے قدماں چ۔۔۔
ڈُگ۔۔۔ ڈُگ۔۔ڈُگ۔۔اس وت رسی چھِک کے ڈنے نال اشارہ کیتاتے بولا۔۔
چل جواناں ہون نچ کے وکھا۔۔۔ ڈُگ۔ ڈُگ۔ڈُگ۔باندر دوہاں ٹنگا تے کھلو گیا تے اُچھل اُچھل کے نچن لگ پیا۔۔”آہا آہاآہا۔۔۔ڈُگ۔۔ ڈُگ۔۔ڈُگ۔۔واہ بئی واہ۔واہ بئی واہ۔ڈُگ۔ڈُگ۔ڈُگ۔۔
مجمے چ کھلتے جاکتاں تراڑی مار کے داد دِتی نڈیاں سِیٹیاں وجائیاں۔۔
ہک واری وت ذرا جئی رَسّی چھِکی گئی۔۔باندُر اَ پُٹھی کھڑ بازی کھانا قدماں چ۔۔
ڈُگ ڈُگی آلے تھیلے چوں بندوق کڈ کے باندُر آں نپا دِتی۔۔ڈُگ۔۔ڈُگ۔ڈُگ۔۔ڈوڈڈگ گ گ۔ڈوڈڈگ گ گ۔ ڈوڈڈگ گ گ۔!
”چل جواناں تیار ہوونج دہشت گرداں نال مقابلہ اے۔۔ڈُگ۔ڈُگ۔ڈُگ۔ باندرے کالی عینک لائی وئی تے بندوق نپی وئیس۔۔ڈُگ۔۔ ڈُگ۔۔ ڈُگ۔۔۔
جاکت کُڑیاں بہوں خُشی نال پئے مداری تکنین۔۔
”چل جوان دشمن تے فائر کھول دے۔۔“ ڈُگ۔۔ڈُگ۔ڈُگ۔ڈوڈڈگ گ گ۔ڈوڈڈگ گ گ۔ ڈوڈڈگ گ گ۔!
باندرے بندوق مجمے چ کھلتے بھل ماننس لوکاں تے نالے سارے مجمے چ مشوم کُڑیاں جاکتاں اُتے پھرا دِتی۔!
