چوپڑیاں تے دو دو سید نصرت بخاری
اک گل ہے ،ایس پوڈر ے وچ ضرور کج نہ کج ایجی چیز ہے جیڑی انسان نا باہوں ذہین بھڑا چھڑنی۔اسی وجہ نال ایجی ایجی اوپریاں گلاں انہاں پوڈریاں نیاں سننے چ آنیان جے چنگا بھلا سمجھ دار آدمی بھی حیران ہو وینا۔نالے ایجے ایجے کم کر وینے نے جیڑا نواں نرویا بھی نئیں کر سکنا ۔ہن ای مینڈے سنگی انہاں پوڈریاں نے لطیفے سنا سنا کے گائن۔۔اک پیا سنانا ہیا جے ویگنا وچ اک پوڈری بھی بیٹھا ہویا ہیا۔اک کالجی جاکت پچھنس توںجہاز کیجوں بن گیا ں۔پوڈریے جواب دتا کہ میں بننا تے پائیلٹ ہیا، برے کج زیادہ ہی پڑھ گیاں ،اس واسے جہاز بن گیاں واں ۔اک ہور سنگی سنانا پیا ہیا کہ شیدے پوڈری اس دیہاڑے ایجوں کیتا کباڑیے کول گیا۔اُساں آکھنا :جلدی کر ،پچھے مینڈا ابا پیا آنا،دو سو روپیا دے تے ایہہ پانی نی موٹر چھپا کے رکھ گھن۔گھروں لاہ کے آندی اے۔وادھا گھاٹا وت کر گھنسا۔کباڑیے اس ویلے تے فٹو فٹ دو سو روپیا دے کے اس آں چھپا گھدا۔بعد وچ ویکھاس تے اُو دو اِٹاں ہیاں،جناں اتے وان ولیھٹا پیا ہیا ۔ہس ہس کے ٹڈھے چے کڑول کھل گئین۔او ویکھو! کتنی وڈی عمر اس ۔او پیا آنا نے۔اس دیہاڑے حرامیے مینڈھے نال کیہ کیتا۔کالا شاہ رنگ۔اکھیاں پئی نوٹینیاس۔ہوٹھاں چے پپڑی جمی پئیس۔کھلیا کھلیاں دھکے پئے کھانا وے، برے لکڑ اُو چائی وائیس جس آں کوئی پہلوان بھی نئی چا سکنا۔پتا نئیں کساں ہتھ لائیاس۔مینڈے کول آ کھلوتا۔آکھنا:
’’لکڑ وکائو آ۔بالن واسطے چاہ گھن‘‘
اساں ناں بالن مکا پیا تے ہیا۔بے بے کئی وار آکھ رائی ہئی جے بالن کوئی نئیں۔میں سوچا چلو اس نال سودا مارنے آں۔
ــ’’ای لکڑ کس پیو نی چا آندی آ۔گندیاں کماں توں ہتھ نہ کنڈیں۔‘‘میں اُس آں اگوں ہو کے پیا ں جے لکڑ سستی مل ونجے
تداں کی وے،جس نی بھی اے ۔تدھ گھننی تے مکا ۔پیسے کڈ تے چاہ گھن ۔نئیں تے میں اگے وینا پیا وائیں۔اساں نے گاہک باہوں نی۔‘‘لگنا شیدے آں مینڈا انداز چنگا نئیں لگا،ایس واسطے باہوں اوکھا ہو کے جواب دتاس
’’کتنے نی ویچ سیں‘‘
’’ہزار روپے نی‘‘
’’ایویں پٹھاناں والا ریٹ نہ لا۔ویچنے نی گل کر‘‘
’’ہالا،پٹھاناں والا ریٹ اے تے نہ گھن،ویکھ ساںکوئی مویاں ناں مال ملا تے تینڈے واسطے گھن آن ساں۔‘‘شیدے نی ای گل سن کے لوک ہس پائین تے مانہہ غصہ آ گیا۔
’’
تھوڑیاں گلاں کر اوئے۔چوری نا مال بھی ایجوں پیا ویچنا جیوں جاپان توں منگوایا ای‘‘۔
’’تدھ بھی تاں ایجا ریٹ لائیا وے جیوں میںلکڑ نئیں چھائی پیا ویچناں واں‘‘
’’ہالا چھوڑ یکیاں،دس کتنے نی دیسیں‘‘
’’تو بھرا ویں تینڈے نال سودے بازی نئیں ایں۔پنج سو چاہ دے‘‘
’’دوسو (۲۰۰)بانہوں نی‘‘۔
’’وت اوہا گل کرنا نا۔چل ترے سو (۳۰۰)دے تے لکڑ چا ‘‘
’’ہالا ونج نا۔اساں نے گھار لکڑ سٹ آ ،تے وت آ کے اپنے پیسے چاہ گھن‘‘
یارا !تداں مینڈے تے اعتبار نئیں،اسی کوئی ٹھگ آں‘‘۔
’’نئیں نئیں ،پہلوں اساں نے گھار چھوڑ آ۔ تے وت آ۔تینڈا کوئی پتا نائیں‘‘
’’چلو ایجوں سئی۔جیجوں تینڈی مرضی‘‘
شیدے آں ٹور کے میں اپنی دکان تے آ بیٹھا واں۔مانہہ پتا اس ڈھل کوئی نئیں لانی۔چلو ،آ گیا تے بے بے آں فون کر کے پچھ گھن ساں ۔ایس توں بعد پیسے دیسانس۔اوہا گل ہوئی۔،پنج منٹ بھی نائیں لائیس۔گولی وانگن آٰیا
’’دے یارا پیسے۔تینڈے گھار لکڑ سٹ آیاں واں‘‘آنیاں نال شیدے پیسے منگن
’’ٹھڈا کھا اوئے۔پہلو مانہہ گھروں پچھو تاں دے ناں‘‘
’’آپنی تسلی کر گھن یار۔اسی پوڈری ضرور آں۔برے ٹھگ نائیں آں‘‘
میں گھار فون کیتا ۔ بے بے اوکے رپورٹ دتی تے میں ترے سو روپے اس نے ہتھے تے رکھ ڈتن
’’گھن اوئے پیسے تے ایتھوں نس۔اتوں کوئی آ گیا تے مانہہ بھی منڈاسیں‘‘،
’’چوپڑیاں ویاں تے دو دو منگنے او‘‘۔ شیدا ویناں بڑ بڑ کرنا چلا گیا۔
’’انھاں کولوں چوری نی شے کیوں کھنے او۔ای نپا گیا تے تسی بھی پھس ویسو۔تسی لوک انھاں کولوں ای مال نہ گھنوں تے کی پتا ای باز آ ونجن۔جتنے مجرم ان ہن اتنے مجرم اسی تسی بھی آں۔‘‘۔ملا چاچا دکاناں چے وڑنیاں سال وس پیا۔ہک تاں اس چاچے آں دانش ور بننے ناں باہوں شوق اے۔میں سوچا ایس تک تاں گھدا ،ہن شامی تک جان نہ چھٹسی۔آنیاں وینیاں نصیتاں لانا رہسی۔اس آں کون سمجھا وے کہ ایہہ میں نہ گھنا سا تے کوئی ہور چاہ گھنے آ۔چلو بک بک کرو دیوس۔اساں تاں آپنا رانجھا راضی کر گدا ناں۔
خیر میں اپنے کمے آں لگ پیاں،شامی ناں ٹائم کاہکاں ناں ٹائم ہونا وے۔رولے رپے چے بے بے نی کال کئی واری آئی برے ماں پتا نئیں لگا۔ذرا رش گھٹ ہویا تے میں ایویں موبیل چا گھدا۔ویکھا تے بے بے نیاں کئی کالاں آئی پئی ہیاں
’’بے بے !کی گل اے۔اتنیا ں کالاں آیاں پیان،خیر تے ہے‘‘۔میں گھار فون کر کے پچھا
’’پتر!بالن ناں کج کریں آں ناں۔تداں کل بھی آکھا تے گھُسا گیا ویں‘‘
’’بے بے ! شیدا جی ہیڈی وڈی لکڑ سٹ گیا وے۔اج گزارا کرو۔کل کائیں آں سدھ کے چِرا گھنساں‘‘۔
’’پتر!شیدا تاںاُسی ویلے مڑ کے آیا تے اپنی لکڑ چا کھڑیس۔آکھنا ہیا جے ویرے نال سودا نائیں بنا تے لکڑ موڑ دیو۔‘‘
بے بے تے گل کر کے فون بند کر دتا، برے مینڈا دل آکھنا ہیا جے مل ونجے تے ایجوں کرنس جیجوں ہیڑ پئے کھوتے نل ہونی۔
