دبّ درشٹی چرن سنگھ شہید
اک دن بابے نے سارے پنڈ دیاں منجیاں اکٹھیاں کر آندیاں تے اپنے کوٹھے اتے چڑھا کے اک اتے دوجی، دوجی اتے تیجی، اتے ائیداں ہی اینگڑی پڑینگڑی کئی منجیاں دھر لئیاں تے آپ سبھ دے اپر چڑھ کے کھلو گیا سارے لوکیں حیرانی نال انگلاں دی تھاں بلھ ٹکن لگّ پئے، پئی بابا کی کلا ورتاؤن لگا ہے ؟
بے بے کہندی پھرے اکھے اسمان نوں ٹاکی لاؤن لگا اے ۔ کئی دناں توں کچھاں ماردا پھردا سی کہ اسیں فیم دا عمل لا لینا ایں، ایہہ بڑا بادشاہی عمل اے تے اج مساں کو جہے کوئی خسخس دے دانے جنی فیم کھا بیٹھا اے تے کسے دی سندا ہی نہیں، کہندا اے میں ربّ نال گلاں کرنیاں نے ۔
بابا سبھ توں اپرلی منجی تے کھلو کے لگا اعلان کرن "اوئے میریا ربا ! ماسہ کو بہڑ پؤ۔ میں سہں باپو دی تیرے نال دو گلاں نہیں کردا، اکو ہی کروں ۔ ہن تے میں لاگے آ گیا واں ۔ سنیندا اے توں بڑا ساؤُ ایں ؟ گنا منگیئے تاں گڑ دی پنڈ دے دینا ایں ۔ جے تیری بے بے گنگو تینوں میرے نال ہتھ ملاؤن دی اجازت نہیں دیندی تاں میں اپنی گنگو دی سپارش پوا لیاواں ؟ اوہنوں صوبیدارنیاں تیک سدے بھیج کے پریتی بھوجنا تے بلاؤندیاں نے۔ جے توں موسے نوں کوہ طور تے درشن دتے سن تاں اج بابے وریامے نوں منجیاں دے منارے اتے درشن دینوں کیوں سنگدا ایں؟"
پہلے تاں لوکاں دے ہسّ ہسّ کے ڈھڈیں پیڑاں پے گئیاں، پر جد سچ مچ ربّ خود سامر تکھّ پرگٹ ہو پیا تاں اوہدے نور نال سبھ دیاں اکھاں میٹیاں گئیاں۔
ربّ نے بابے نوں کیہا منگ لے جو کجھ منگنا ایں۔بابے منگیا "مینوں اوہ دبّ درشٹی بخشو، جس نال دس پوے پئی پچھلے جنم کوئی کی سی ؟"
ربّ جی تاں 'تتھا استو' آکھکے پتراواچ گئے تے بابے ہراں نے چانئیں چانئیں منجیاں دے اتوں ہی چھال مار دتی بڑیناں سٹاں لگیاں ۔ اتوں بے بے گنگو نے توڑی لائی، گلّ کی بابے نوں ربّ دے درشن بڑے مہنگے پئے ۔دل پھیر وی خوش سی کہ ایسی طاقت مل گئی ہے جو امریکا دے پردھان تے برتانیاں دے شہنشاہ پاس وی نہیں ۔
راتیں تاں آپ کنّ ولھیٹ کے سوں گئے، پر سویرے اٹھدیاں ہی جد بے بے گنگو ول گہہ نال ویکھیا تاں اوہدا پہلا جنم دس پیا۔ اوہ پہلے جنم وچ بھڑبھونجن سی تے ایسی بے-شکل کہ بابے نوں اتاڑ اؤن نوں کرے ۔ نکے منڈے ول ویکھیا تاں اوہ بابے دا پچھلے جنم دا ہیڈّ ماسٹر نکل آیا جاں بابے نے اپنے ول نظر ماری تاں معلوم ہویا کہ حضور پچھلے جنم وچ نرمت رشی ہندے سن ۔ پر اندر نے اپنی وادی انوسار آپ دا تپ تیز نشٹ کروایا تے آپ پاپی بن کے ایس جنم وچ گنگو دے گھر والے آ بنے۔ گنگو ول ویکھ کے بدو بدی بابے دے موہوں نکل گیا 'ایکھاں، پچھلے جنم دی بھڑبھونجن مینوں کداں گھوردی رہندی اے ؟ ......' بسّ جی، پھیر تاں ربّ دے تے بندہ سہے، بابے نے چیکاں مار کے اپنے چھوٹے منڈے نوں بلایا تے کیہا 'ہیڈماسٹر جی ! مینوں بچاؤ ؟' ہن تاں گنگو نوں یقین ہو گیا کہ بابا پاگل ہو گیا اے، پر بابے نوں ہو گئی سی دبّ درشٹی۔
رولا رپا سن کے پنڈ دے زنانیاں منڈے سبھ اکٹھے ہو گئے ۔ جہڑا آوے بابا اوہنوں دسّ دیوے کہ اوہ پچھلے جنم وچ کون ہندا سی ؟ چودھری نتھا سنگھ دی وہوٹی پچھلے جنم وچ لمبڑداڑ دی وہوٹی نکلی ۔اوہ اوتھے ہی لمبڑداڑ نوں گالھاں کڈھن لگّ پئی تے نتھا سیہوں وہوٹی نوں دھکے دین لگّ پیا کہ میں تینوں گھر نہیں وساؤنا۔ لمبڑداڑ دی وہوٹی پچھلے جنم وچ اوہدی نانی سی، اوہ وی کناں نوں کھچن لگّ پیا کہ مڑکے کدی اس ول اکھ چکّ کے نہیں ویکھانگا۔
رہیمے نوں بابے نے دسیا کہ توں پچھلے جنم کتا سیں تے فوجا سنگھ کھوتا سی، اوہ دوویں اک دوئے نوں چھیڑدے چھیڑدے لڑ پئے تے ڈانگاں مار مار کے سر پاڑ لئے ۔
بھانے شاہ نوں بابے نے دسیا کہ تیری وہوٹی رانی ہندی سی تے توں اس دا رسوئیا سیں۔ تیریاں چارے بھیناں پچھلے جنم وچ تیریاں متیئیاں ماواں سن۔ بھانا وی کنا وچ انگلاں تندا رام رام کردا نٹھّ گیا ۔ گھر گیا تاں وہوٹی وٹر بیٹھی کہ روٹی توں پکا، اوہ اگے ای کرڑی سی، سو اوہناں دے گھر لڑائی ہو پئی۔
گلّ کی تھوڑھے جہے چر وچ اوتھے کرلاٹ پے گئی۔ہر گھر وچ لڑائی تے گلیاں وچ ڈانگاں سوٹے چلن لگّ پئے۔
منڈے کڑیناں دی کوئی سار نہ لوے۔ سبھ اچی اچی رون، ماواں نوں بلاؤن ۔ اگوں پٹھا جواب ملے-'چل وے چل، میں تیری ماں نہیں، پچھلے جنم وچ توں میرا ویری ہندا سیں ۔'
کوئی کہے 'میں سالی ہاں، جا کے ماں نوں لبھّ ۔' کڑیاں نوں اتر ملن 'جاہ نی سونکڑے، جاہ نی سسے مکارے، چل خچریئے ننانے !' پیو پتاں نوں بلاؤن 'آؤ دادا جی، چاچا جی، سہرا جی !' ایسا رام رولا پیا کہ کتے وی ہران ہو کے چیکاں مارن تے بھونکن لگے ۔ اوس رات کسے دے گھر چلھے 'چ اگّ نہ بلی ۔
اک کھوتے نوں بابے نے ویکھ کیہا، ایہہ پچھلے جنم وچ ساڈے پنڈ دا ذیلدار سی، اک کتے نوں آکھیا کہ ایہہ ساڈا پروہت سی۔ اک بلے نوں ویکھیا تاں کہن لگا ایہہ پچھلے جنم وچ وڈے پنڈ دا ٹھانیدار سی۔اک کیڑی نوں ویکھ کے بولیا کہ ایہہ نہالو مشرانی ہے جو پچھلے سال پلیغ نال مر گئی سی۔
اخیر لوکاں نے سوچیا کہ بابے نے تاں پچھلے جنماں دے حالَ دسّ دسّ کے بڑی گڑ بڑ پا دتی اے۔ہووے نہ تاں اسنوں اگلے جہان پچائیے، ورنہ ایہہ خبرے کی کی سیاپے کھڑے کریگا ؟ ایہہ ارادہ کر کے اوہ بابے نوں کٹن آ پئے بابے نے کروڑاں منتاں کرکے جان بچائی تے کسما کھادھیاں کہ میں جو کجھ دسیا ہے، سبھ جھوٹھ ہے ۔ اگوں کدی کسے دا پچھلا جنم نہیں دسانگا… ...سو ہن وی بابا پچھلے جنم جاندا سبھ دے ہے، پر دسدا کسے نوں نہیں.. ...کہندا ہے کہ ربّ نے بڑی عقل کینتی اے جو کسے نوں پچھلے جنم دا گیان نہیں ہون دیندا، نہیں تاں ایہہ دنیاں جو ہے سیاپا گھر ہی بن جاوے۔
