ڈولی توقیر چغتائی
"انجوں لگن وے جویں بسّ آ گئی وے . . . ۔"
"نہیں اوئے جنیاں ایویں دھوڑ جہی اے۔ مانہہ لگنا وے ججوں ولوہناں (وا-ورولا) آیا وے۔"
"نہیں نہیں بسّ ای لگنی وے۔"
"ونج کے جاکتاں (بالاں) واں منجی توں لاہ،"
"ہٹو اوئے! باہر ونج کے کھیڈو۔ کیہ جد پائی وئی نے۔
چٹیاں چادراں گندیاں کر چھوڑیاں نے۔ جو جمعے-جمراتی حرامی وے ایتھے آن وڑا وے۔ ایہناں سرہاندواں نے اچھاڑ تساں نی ماں دھوگی۔"
"یرا ماما چھوڑ نہ سبھ ٹھیک ہو ونجسی۔ توں کیوں گھبرانا ویں۔ اندر ونج کے کڑیاں آکھ جنج آ گئی اے۔ تیاری کر کے رکھن نالے ہاں سچ روٹی ورتان مارے کسے وڈیری آں ہلجاویں (بٹھاویں) ای جاکتیاں (کڑیاں) ہرابڑاں بیرے آپ کھا ونجسن تے پانی مزماناں پا دیسن۔"
"یر! مانہہ تاں سمجھ نہیں آنی پئی۔ ایڈی وڈی جنج ککہوں سامبھساں لگنا وے اج نکّ کپا ونجسی۔ میں اوہناں پہلوں بی آکھیا آیا بندے تھوڑے آنیو، میرے کول کیہ وے؟ بس کڑی وے جاں زمی ویچ کے تھوڑا بہں جو کجھ بنایا۔"
...
"اسلام علیکم"
"واہ علیکم سلام!"
"چودھری صاحب! ایہہ کڑی نہ پیو وے شیر آلام۔
چاچا ایہہ اساں نے گراہی نہ خان وے۔
ایہناں نیاں دو بساں، چار ٹرکّ تے دو ویگناں۔ پنڈی توں اٹک چلنیاں نوں نالے وڈا جاکت ولایت ہونا وے۔ اساں جنج ایہناں نی گڈی اتے ای آندی وے۔
"بسملا جی! ککھو منجیاں تے بہو، جو جوں جوار اے میں حاضر کرناں واں۔"
...
"گلّ سنو اوئے جاکتو!"
"ہاں لالا دسّ؟"
"اپنی بھینو نی ڈولی تسیں آپ جا کے بساں کول کھڑیو۔ چنگا نہیں لگنا جے میری دھیؤ نی ڈولی کوئی ہور جاوے۔"
"ہلا ابا، اسیں آپے کھڑگاں۔"
...
"سناؤ بھائی کسے شے نی کمی تاں نہیں نہ؟"
"نہیں چاچا ہن اساں واں رخصت کر۔ اساں بہوں دور ونجنا وے۔"
"توں پلنگھ چا اوئے۔
توں بسترے۔
توں ٹی. وی. تے وی. سی. آر۔
تے تسی پکھے نال واشنگ مشین . . . . . "
...
"بس پتر ہیتھے ڈولی رکھ چھوڑو تے پہلوں سامان بساں 'چ تے سٹاؤ۔ اپنے جاکت حرامی آکھا ای نہیں مننے نال ہنیرا بی ودھنا پیا وے۔"
...
"سبھ کجھ رکھ چھوڑا نیں؟"
"ہاں رکھ . . . . . . وے۔"
"چنگا پتّ! اسیں ونجنے آ۔"
"چنگا ونجو ربّ سوہنے نے واہلے۔"
...
"اﷲ خیر کرے لال۔ بسّ بہں تیز پئے چلانے نوں۔
اﷲ تشاں نی بھینوں آ سکھ دینے پتر۔ چلو ایہہ ڈولی چاؤ جے گھر ونجاں۔"
"ڈولی بھاری کیوں اے؟"
"اندر میں بیٹھی آں!"
"پرے کیوں فزلت ماما؟"
"تسیں بہں خوش او جے مانہہ چوخا سامان دتا نے میرے ویرو! تے اوہ بہں خش نوں جے اوہناں واں بہں سامان لبھّ گیا وے۔ پر ونجنیاں ونجنیاں اوہ مانہہ کھڑنا بھلّ گئے نوں۔ جے میں بی کوئی بھانڈا-شانڈا ہونی تاں مانہہ وی گھنّ ونجن آ۔"
