ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਮਾ ਲਿਆਂਗ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਆਦਮੀ ਸੀ। ਉਹ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਦਿਆਲੂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਉਂਦਾ। ਇੱਕ ਰਾਤ, ਉਸ ਨੇ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਬਜੁਰਗ ਆਦਮੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਦੂਈ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਕਰੇ। ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਜਾਗ ਖੁੱਲੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਡੈਸਕ 'ਤੇ ਜਾਦੂਈ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਦੇਖਿਆ।

ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਦੋਂ ਵੀ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਂਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਉਸ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣ ਲਈ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਰਿਆ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਦਰਿਆ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਲੋਕ ਆਪਣੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਦਰਿਆ ਤੋਂ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਮਿਹਨਤੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਪੇਟ ਭਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਾਣ ਲਈ ਹੋਰ ਭੋਜਨ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਏ। ਛੇਤੀ ਹੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਦੂਈ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਮਾ ਲਿਆਂਗ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਸੀ।

ਪਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਕਮੀਨਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਤੋਂ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਅਮੀਰ ਬਣਨ ਲਈ ਵਰਤ ਸਕੇ। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਦੂਈ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਨੂੰ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮਾ ਲਿਆਂਗ ਦੇ ਘਰ ਭੇਜਿਆ।

ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਸ ਕੋਲ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਆਈ ਨਵੀਂ ਚੀਜ਼ ਦਿਖਾ ਸਕੇ। ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਖਿੱਚੀਆਂ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਉਸ ਲਈ ਜਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਕਿ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਉਸਦੇ ਲਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਮਾ ਲਿਆਂਗ ਨੂੰ ਬੁਲਵਾਇਆ।

ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, 'ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੁਝ ਤਸਵੀਰਾਂ ਬਣਾਵੇਂਗਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੀਉਂਦਾ ਕਰੇਂਗਾ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗਾ।'

ਮਾ ਲਿਆਂਗ ਅਜਿਹੇ ਮਾੜੇ ਆਦਮੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਰਕੀਬ ਆਈ।

ਉਸ ਨੇ ਬੁਰੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, 'ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਵਾਂ?'

ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਪਹਾੜ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਸੋਨਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਵਾਂਗਾ।'

ਪਰ ਨੌਜਵਾਨ ਆਦਮੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਇਆ।

ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਤੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਕਿਉਂ ਬਣਾਇਆ? ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਪਹਾੜ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਇਸਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾ!'

ਇਸ ਲਈ ਨੌਜਵਾਨ ਆਦਮੀ ਨੇ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਪਹਾੜ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਇਆ ਜੋ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸੀ।

ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਤੁਰੰਤ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾ। ਮੈਂ ਸੋਨਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉੱਥੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।'

ਨੌਜਵਾਨ ਚੁੱਪਚਾਪ ਮੁਸਕਰਾਇਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਇਆ। ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਨੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰੀ ਅਤੇ ਸੋਨਾ ਲੱਭਣ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਜਦੋਂ ਜਹਾਜ਼ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਮਾ ਲਿਆਂਗ ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਲਹਿਰ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਜਹਾਜ਼ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ।

ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ-ਖੁਸ਼ੀ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਦੂਈ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਦਮੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜਾਦੂਈ ਪੇਂਟ ਬੁਰਸ਼ ਨੂੰ ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਅਤੇ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ।