Pulsia Ate Geet
پلسیا اتے گیت او ہینری
میڈیسن چوک دی اک بینچ پر سوپی بے چینی نال کروٹاں بدل رہا سی ۔ جدوں جنگلی بطخاں، رات نوں وی زور نال چیکن لگن، جدوں سیل دی کھلّ دے اوورکوٹ دی انہوند وچّ استریاں اپنے پتیاں نال ہور زیادہ سٹ کے بیٹھن لگن اتے جدوں باغ وچّ پئی بینچ تے سوپی بے چینی نال کروٹاں بدلن لگے، تدّ تسیں کہہ سکدے ہو کہ سردی دی آمد ہون ہی والی ہے۔
سوپی دی گود وچّ اک سکیا ہویا پتہ آ ڈگیا ۔ ایہہ پالا شروع ہون دی پوروَ سوچنا سی ۔ میڈیسن چوک دے نواسیاں دے پرتی پالا مہاشا بہت ہی ساؤُ ہن اتے اپنی وارشک آمد دی پوروَ سوچنا اوہناں نوں بھیج دندے ہن ۔ ہر چراہے تے پالا مہاشا، اتری پون نوں، جو فٹپاتھ دے نواسیاں لئی چپڑاسی دا کم کردی ہے، اپنا وجٹنگ کارڈ سکے پتیاں دے روپ وچّ دے دندے ہن، تاں کہ اوہ اوہناں دے سواگت نوں تیار رہن ۔
سوپی دے مستشک نے اس سچائی نوں سویکار کر لیا کہ ہن اسنوں آؤن والیاں کٹھنائیاں دا ساہمنا کرن لئی قمر کسنی پویگی ۔ اتے اس کارن اج اوہ بینچ تے بے چینی نال کروٹاں بدل رہا سی ۔
سیت توں بچن لئی سوپی دے دماغ وچّ کوئی بلند کلپناواں نہیں سن۔ بھو مدھ ساگر دے کنارے جاں وسوویئس دی کھاڑی دے نشیلے اسمان ہیٹھاں ادیش ہین گھمن دی اسدی آرزو نہیں سی ۔ اسدی آتما تاں صرف ایہہ چاہندی سی کہ تنّ مہینے جیل وچّ کٹ جان ۔ تنّ مہینے تکّ رہن، کھان دی نشچت ووستھا، ہمجولیاں نال سہواس اتے کڑاکے دی سردی اتے پولیس دے سپاہیاں توں رزرویشن – ایہی اسدیاں تمناواں دا سار سی ۔
ورھیاں توں بلیکویل دا مہمان نواز جیلکھانا ہی اسدا سردیاں دا نواس – ستھان رہا ہے ۔ جس طرحاں نیویارک دے ہور وڈبھاگے لوک ہر سال سردیاں گزارن لئی رویرا جاں پامبیچ دے ٹکٹ کٹاؤندے سن اسے پرکار سوپی نے وی سیالاں وچّ جیل وچّ ہجرت کرن دے معمولی انتظام کر لئے سن ۔ تے ہن اوہ سماں آ گیا سی ۔ پچھلی رات اسی چوک وچّ فوارے دے کول اک بینچ تے اسنے رات کٹی ؛ پر کوٹ دے ہیٹھاں، گوڈیاں تے اتے قمر تے لپیٹے ہوئے تنّ موٹے – موٹے اخبار وی سردی توں اسدی راکھی نہیں کر سکے سن ۔ اسلئی اسنوں جیل دی یاد ستان لگی ۔ شہر دے غریباں لئی سون دی جو دھرمارتھ ووستھا کیتی جاندی سی، اوہ اسنوں پسند نہیں سی ۔ سوپی دی رائے وچّ پراپکار نالوں قنون کتے زیادہ دیالو سی ۔ شہر وچّ نگرپالکا ولوں کئی لنگر اتے سنستھاواں چلدیاں سن، جتھے اسدے کھان سون دی اسیہہ بوجھ لگدی سی ۔ دان دے ہتھوں پراپت کیتی گئی کسے وی سہائتا دا ملّ، تہانوں روپیہ نال نہیں سگوں بے عزتی نال چکاؤنا ہی پیندا ہے ۔ جس طرحاں سیجر دے نال بروٹس سی، اسی پرکار دھرم شالہ دی ہر چارپائی دے نال اسنان کرن دی سزا اتے لنگر دی روٹی دے ہر ٹکڑے دے نال اپنے ویکتی گت جیون دی چھانبین دا دنڈ، ضروری جڑیا رہندا ہے ۔اس لئی قنون دے مہمان بننا ہی بہتر ہے کیونکہ قانون، نیماں راہیں سنچالت ہون تے وی، کسے شریف آدمی دے ویکتی گت جیون وچّ دخل نہیں دندا ۔
جیل جان دا نشچا کردے ہی سوپی نے ترنت تیاریاں شروع کر دتیاں ۔ اس ادیش نوں پراپت کرن دے انیک آسان طریقے ہن ۔ سبھ توں آسان اپاء ایہہ سی کہ کسے ودھیا ہوٹل وچّ شاندار بھوجن کیتا جاوے اتے اسدے بعد خود نوں دوالیہ گھوشت کر بناں شورگل، چپچاپ پولیس دے ہتھاں وچّ جایا جاوے ۔ اسدے بعد دی ووستھا کوئی سمجھدار نیاں-ادھیکاری اپنے آپ کر دیویگا ۔
سوپی بینچ توں اٹھکے چوک توں باہر نکلیا اتے پکیاں سڑکاں دے جال نوں لنگھدا ہویا اتھے اپڑیا، جتھے پنجویں سڑک براڈوے نوں ملدی ہے ۔ اوہ براڈوے ولّ مڑیا اتے اک چمچماؤندے ہوٹل دے ساہمنے رکیا، جتھے ہر رات ریشمی کپڑیاں دی تڑک – بھڑک وکھائی دندی ہے، انگوراں دی ودھیا شراب دیاں ندیاں وگدیاں ہن اتے سوادی وئنجناں دے ڈھیر لگے ملدے ہن ۔
سوپی نوں قمر توں اتے پہنے ہوئے کپڑیاں تے تاں سارا وشواس سی ۔ اسدی داڑی بنی ہوئی سی، کوٹ اچھا سی اتے وڈے دن کسے مشنری تیویں دوارا بھینٹ ملی ٹائی، اسدے کھاندا پیندا ہون دی گھوشنا کر رہی سی ۔ جیکر اوہ کسے پرکار بناں شنکا پیدا کیتے ٹیبل تکّ پہنچ گیا، تدّ سفلتا اسدے ہتھ وچّ سی ۔ سریر دا اوہ بھاگ، جو ٹیبل دے اتے وکھائی دندا ہے، ویٹر دے من وچّ کسے پرکار دا شکّ نہیں جگا سکدا ۔سوپی نے سوچیا کہ فرانسیسی شراب دی اک بوتل، مرغ – مسلم، پڈنگ، ادھا پیگّ شیمپین اتے اک سگار – انا کافی ہووےگا ۔ سگار دی قیمت تاں اک ڈالر توں زیادہ نہیں ہونی ۔ سبھ ملاکے قیمت انی زیادہ نہیں ہونی چاہیدی کہ ہوٹل مالک دے من وچّ بدلہ لین دی بھاونا پیدا ہو جاوے ؛ پھیر وی ترپتی انی ہونی چاہیئے کہ سیال ستھان تکّ دی یاترا خوشی نال کٹے ۔
پر جویں ہی سوپی نے ہوٹل دے دروازے وچّ پیر رکھیا، مکھ ویٹر دی نظر اسدی فٹی پتلون اتے پرانے چھتراں تے پے گئی ۔ ترنت ہی تکڑے اتے پربین ہتھاں نے اسنوں پھڑکے چپچاپ سڑک تے لیا پٹکایا اتے اس طرحاں مرغ مسلم دے برباد ہون دی نوبت ٹل گئی ۔
سوپی براڈوے توں واپس پرتیا ۔ اسنوں محسوس ہویا کہ اچھت ٹیچے تکّ پجن وچّ ایہہ سوادی بھوجن والا رستہ تاں کم نہیں دیویگا ۔ جیل تکّ پجن دا ہور کوئی اپاء ٹولنا چاہیدا ہے ۔
چھیویں سڑک دے موڑ تے اسنوں طرحاں – طرحاں دیاں چیزاں نال، قرینے نال سجائی ہوئی، اک کچّ دی کھڑکی بجلی دی روشنی وچّ جگمگاؤندی وکھائی دتی ۔ سوپی نے پتھر چکیا اتے شیشے تے دے ماریا ۔ چارے پاسیوں لوک بھجے اتے اک پولیس دا سپاہی وی آ کھڑا ہویا ۔ سپاہی نوں ویکھکے سوپی مسکرایا اتے اپنیاں جیباں وچّ ہتھ پائیں چپچاپ کھڑا رہا ۔
سپاہی نے تمتما کے پچھیا،"سیسہ توڑن والا کتھے گیا ؟"
سبھاگ دا سواگت کردے ہوئے سوپی نے وئنگمئی سر وچّ سہردتا نال پچھیا،"کی تسیں انا وی نہیں سمجھدے کہ اس وچّ میرا وی کجھ ہتھ ہو سکدا ہے ؟"
سپاہی دے دماغ نے سوپی نوں دوشی منن توں انکار کر دتا ۔ باریاں نوں پتھر مار کے توڑن والے، قنون دے رکھوالیاں نال گپ – شپ کرن لئی کد رکدے ہن ؟ اوہ تاں فوراً نوں – دو گیاراں ہو جاندے ہن ۔ پلسمین نے کجھ دور سڑک تے اک آدمی نوں بس پھڑن لئی بھجدے ویکھیا اتے اپنا ڈنڈا گھماؤندا ہویا اوہ اسدے پچھے بھجیا ۔ دو وار اسفل ہوکے سوپی نراش ہو گیا اتے مٹرگشتی کرن لگیا ۔
سڑک دے اس پار، اک سدھارن شانو شوکت دا ہوٹل سی ۔ اتھے چھوٹی جیب اتے وڈے ڈھڈّ والے گاہک جایا کردے سن ۔ گھٹیا برتن اتے دھواکھیا ماحول ؛ پتلی دال اتے گندے میزپوش ۔ اس ستھان تے سوپی بناں روک – ٹوک اپنی فٹی پتلون اتے پرانے جتیاں سمیت جا اپڑیا ۔ اوہ ٹیبل تے جا بیٹھا اتے ڈھڈّ بھر کے کباب، کوفتے، کیک اتے کچوریاں کھا گیا ۔ اتے تدّ اس نے ویٹر دے ساہمنے ایہہ رہسّ کھولھیا کہ تامبے دی اک پائی دا وی اسنے منہ نہیں ویکھیا ہے ۔
وڈے رعب نال اسنے ویٹر نوں کیہا،"ہن جلدی پولیس نوں بلاؤ ؛ وارتھ وچّ اک شریف آدمی دا وقت کیوں خراب کردے ہو ؟"
انگاریاں ورگیاں لال اکھاں دکھاندے ہوئے، کٹھور شبداں وچّ ویٹر نے کیہا،"توں اتے پولیس دا سپاہی ؟" اسنے اپنے ساتھی نوں آواز دتی اتے سوپی مہاشا پھیر اک وار بے رحمی نال سڑک تے لیا پٹکہ دتا گیا ۔
ترکھان دے گز دی طرحاں ہولی – ہولی اک – اک جوڑ نوں کھولھدا ہویا سوپی اٹھیا اتے کپڑیاں دی دھوڑ جھاڑن لگیا ۔ اج اسدے لئی گرفتاری مرگ – مریچکا ہو چلی سی اتے اسنوں اوہ سکھدائی جیل کوہاں دور وکھائی دے رہی سی ۔ کجھ دوری تے اک دوکان دے ساہمنے کھڑے سپاہی نے اسنوں ویکھیا اتے ہسدا ہویا اپنے رستے چلا گیا ۔
کافی دیر ایدھر – ادھر بھٹکن دے بعد سوپی وچّ گرفتار ہون دی تانگھ کرن دی ہمت نے پھیر انگڑائی لئی ۔ اس وار جو موقع آیا، اوہ بے سمجھ سوپی نوں اچک لگیا ۔
خوبصورت اتے سشیل مکھمدرا والی اک نویوتی، اک دوکان دی کھڑکی دے ساہمنے کھڑی، اندر سجیاں ہوئیاں پیالیاں اتے داواتاں نوں کجھ ودھیرے ہی دلچسپی نال ویکھ رہی سی اتے دو گز دی دوری تے ہی کٹھور مہاندرے والا اک سپاہی نلکے دا سہارا لئی کھڑا سی ۔
سوپی نے اس، وار عورتاں نوں چھیڑ – چھاڑ کرن والے گھرنت اتے تچھّ غنڈے دا پارٹ ادا کرن دی یوجنا بنائی ۔ اپنے شکار دی سنکھی اتے بھولی صورتَ ویکھکے اتے قنون دے چیتن پہریدار نوں کول کھڑا جان کے سوپی دی ایہہ سوچن دی جرئت ہوئی کہ جلدی ہی اسدی بانہہ نوں سپاہی دے پنجے دی اس سکھدائی گرفت دا احساس ہووےگا جو اسنوں سردیاں گزرن لئی نگھی جیل وچّ پہنچا دیویگی ۔
سوپی نے مشنری تیویں دوارا بھینٹ دتی گئی ٹائی نوں ٹھیک کیتا، سنگدیاں ہوئیاں آستیناں نوں طاقت نال باہر کڈھیا، ٹوپ نوں ترچھے انداز نال پہنیا اتے اس مٹیار ولّ ودھیا ۔ اسنے اسدی طرف اکھ نال اشارے کیتے، اسنوں ویکھکے کھنگیا کھنگوریا، اتے چہرے تے بناؤٹی ہاسی لیا کے بدتمیز گھرنت گنڈیاں دی طرحاں جھومن لگیا ۔ اپنی اکھ دی کور توں ترچھی نظر نال اسنے ایہہ ویکھ لیا کہ پولیس دا سپاہی اسنوں گھور رہا ہے ۔ مٹیار دو – چار قدم اگے – پچھے ہوئی اتے پھیر زیادہ اکاگرتا نال کھڑکی وچّ سجیاں چیزاں نوں دیکھن لگی ۔ سوپی نربھیتا نال اگے ودھ اسدے کول جا کھڑیا اتے اپنا ٹوپ سر توں چکّ کے بولیا،" کیوں چڑیئے ! کتے کجھ تفریح دا ارادہ ہے ؟"
سپاہی ہن وی ویکھ رہا سی ۔ ستائی ہوئی مٹیار دی انگل دے اک اشارے ماتر نال سوپی اپنی منزل تکّ پہنچ سکدا سی ۔ اپنی کلپنا وچّ اوہ تھانے دے سکھد نگھ وچّ پہنچ وی چکا سی ۔ پر مٹیار اس ولّ منھ کرکے کھڑی ہو گئی اتے اپنا ہتھ ودھاکے اسدے کوٹ دی بانہہ نوں پھڑ کے خوشی نال بولی –"ضرور دوست میں تاں بلکلّ تیار ہاں ۔ مے تاں اپنے آپ ہی تہانوں کہن والی سی، مگر اوہ سپاہی جو ویکھ رہا سی !"
رکھ نال ویل وانگ اپنی دیہہ نال لپٹی ہوئی اس کڑی نوں لئی، ہن سوپی پلسمین دے ساہمنے توں گزریا، تاں اداسی نے اسنوں گھیر لیا ۔ اسدے قسمت وچّ شاید آزادی ہی لکھی سی ۔
اگلے موڑ تے ہی اوہ اس کڑی توں پنڈ چھڈا کے بھجیا ۔ اتھے نال اوہ ایسے محلے وچّ پہنچ کے رکیا، جتھے رات وچّ جھوٹھے وعدے کرن والے بے فکر پریمی اتے شراب – سنگیت دے دور چلدے ہن ۔ فر دے کوٹ پہنیں عورتاں اتے ودھیا اوورکوٹ پہنیں پرکھ، اس سہاونی ہوا وچّ ٹہل رہے سن ۔ اچانک سوپی دے من وچّ شنکا اٹھی کہ کسے بھیانک ٹونے نے تاں اسنوں گرفتاری توں مکمل آزاد نہیں کر رکھیا ہے ۔ اس وچار نال اوہ کجھ گھبرایا، پر اک شاندار ناٹکگھر دے ساہمنے شان نال ٹہلدے ہوئے اک سپاہی نوں ویکھدے ہی اسدے من وچّ شرابی دا پارٹ ادا کرن دی یوجنا پھیر بجلی دی طرحاں کوندھ گئی ۔
فٹپاتھ تے کھڑے ہوکے سوپی نے اپنے اپنی کرخت آواز وچّ شرابیاں دی طرحاں بکواس کرنا اتے چیکھنا شروع کیتا ۔اوہنے کھڑدمّ مچایا، نچیا ٹپیا، چیکھیا چلایا اتے ہور انیک طریقیاں نال اسنے اسمان سر تے اٹھا لیا ۔
پلسمین نے ڈنڈا گھماؤندے ہوئے سوپی دی طرف پٹھّ کر لئی اتے اک راہ گیر نوں کہن لگیا،"ایہہ کالج دا کوئی منڈا ہے ۔ اوہناں نے ہارٹفورٹ کالج نوں اج بری طرحاں ہرایا ہے، اس لئی خوشیاں منا رہا ہے ۔ صرف ہو ہلاّ مچاؤندا ہے – ڈر دی کوئی گلّ نہیں ۔ایہناں لوکاں نوں کجھ نہ کہن دی سانوں ہدایت ہے ۔"
دکھی ہوکے سوپی نے اس اسفل تکڑم نوں تیاگ دتا ۔ کی پولیس دے سپاہی اسنوں کدے گرفتار نہی کرنگے ؟ اسدی کلپنا دی جیل ہن اسنوں اک درلبھّ سورگ دے سامان لگن لگی ۔اسنے ٹھنڈی ہوا توں بچن لئی اپنے گھسے پرانے کوٹ دے بٹن بند کر لئے ۔
سگار دی اک دوکان وچّ اسنے اک بندے پھبدے منکھ نوں سگار سلگاؤندے ہوئے ویکھیا ۔ اندر جاندے سمیں اسنے اپنی ریشمی چھتری دروازے دے کول رکھ دتی سی ۔
سوپی اندر گھسیا، چھتری چکی اتے ہولی – ہولی چہلکدمی کردا اگے ودھ گیا ۔ سگار والا منکھ جلدی نال اسدے پچھے پچھے آیا ۔
اوہ کجھ سکھتی نال بولیا"میری چھتری" !
چوری اپروں سیناجوری کردے ہوئے، سوپی مذاق کرن لگیا،" کی سچیں ایہہ تیری چھتری ہے ؟ تاں پھیر تسیں پولیس نوں کیوں نہیں بلاؤندے ؟ ایہہ خوب رہی – تہاڈا چھتری ! جلدی کرو، صاحب، پولیس نوں بلاؤ، موڑ تے ہی کھڑا ہے !"
چھتری دے مالک نے اپنی چال ہولی کر دتی ۔ سوپی نے وی اویں ہی کیتا ۔ لیکن اسدے من وچّ ایہہ سندیہ اٹھ چکی سی کہ اس وار وی قسمت اسنوں دھوکھے دے جاوے گی ۔ سپاہی سہمیا سہمیا اوہناں دوناں ولّ ویکھدا رہا ۔
چھاتے والے نے کیہا،" جی ہاں، جی – تسیں جاندے ہی ہو، ایسی غلطی ہو ہی جاندی ہے ۔ جیکر ایہہ چھتری تہاڈی ہے تاں مینوں معاف کرو ۔ دراصل گلّ ایہہ ہے کہ اج سویرے ہی میں اسنوں اک ہوٹل نوں چکیا سی ۔ جیکر تسیں اسنوں پچھاندے ہو – جیکر تہاڈی ہے تاں مے آس کردا ہاں کہ تسیں مینوں… . ۔"
سوپی دشٹتا نال بولیا،"جی ہاں، نشچت طور تے ایہہ میری ہے ۔"
چھتری دا تتھاکتھت سوامی میدان چھڈکے بھجّ گیا ۔ پلسمین وی کافی دور پر وکھائی دین والی اک موٹر توں سڑک پار کر رہی اک سندری نوں بچاؤن لئی چل پیا ۔
سوپی، پورب دی طرف مرمت لئی پٹی گئی اک سڑک تے اگے ودھیا ۔ غصے نال اسنے چھتری نوں اک ٹوئے وچّ سٹّ دتا ۔ سر تے لوہے دی ٹوپی اتے ہتھ وچّ ڈنڈا لئی گھمن والے، پولیس سمدائے دے پرتی اسدا من ویراگ نال بھر گیا ۔ اوہ تاں اوہناں دے پنجیاں وچّ پھسنا چاہندا سی اتے سپاہی شاید اسنوں، برائی توں اتے اٹھے ہوئے کسے راجے دے سامان سمجھ رہے سن ۔
اخیر وچّ سوپی پورب والے پاسے اک اجیہے مارگ تے جا پہنچیا جتھے کھپّ خانا اتے چمک دمک بہت گھٹّ سی ۔ اتھوں اوہ سدھا میڈیسن چوک دی دشا وچّ مڑ پیا ۔ گھر دا موہ منکھ نوں اپنی ولّ کھچدا ہی ہے، چاہے اسدا گھر کسے پارک دی بینچ ہی کیوں نہیں ہووے ۔
لیکن اک اتیئنت سنّ شانت ستھان تے سوپی دے پیر رک گئے ۔ اتھے اک پرانا گرجا سی – ٹٹیا – پھٹیا، ولکھن اتے مہرابدار ۔ بینگنی رنگ دے کچّ ولی کھڑکی وچوں مند پرکاش چھن رہا سی اتے نشچے ہی اگلے ایتوار دی ارداس دی تیاری وچّ لین پیانو وجاؤن والا کیبورڈ تے اپنیاں اگلیاں نچا رہا سی ۔
سورگی سنگیت دی مدھر آواز – لہری وگدی ہوئی سوپی دے کناں تکّ آئی جسنے استے جادو کر گرجے دی باگل نال جویں جکڑ لیا ۔
اکاش وچّ نرمل پریم-یکت چن چمک رہا سی ۔ سڑک راہگیراں توں سنی سی ۔ پنچھی تندرل سوراں وچّ چہچہا رہے سن ۔ ماحول کسے پنڈ دے گرجے دے سامان شانت سی ۔ ارداس دیاں سراں نے سوپی نوں باگلے دیاں گریلاں نال جکڑ دتا سی ۔ کیونکہ اوہ اس ارداس توں واقف سی – اسنے اسنوں اس یگ وچّ سنیا سی جدوں کدے اسدے جیون وچّ پوتر وچاراں، صاف کپڑیاں، اچھاواں، پھلاں، ماواں، بھینا، اتے متراں دا وی ستھان رہا سی ۔
سوپی دے من دی گریہن شیلتا اتے پرانے گرجے دے پوتر پربھاو دی سانجھی شمولیت نے سوپی دی انترآتما وچّ اک ادبھت تبدیلی لیا دتی ۔ آتنکت ہوکے اسنے اس ٹوئے دی گہرائی دا انوبھوَ کیتا، جس وچّ اوہ ڈگّ چکا سی پتن دے دن، گھرناجنک تمھا، مردہ آشاواں،برباد ہوئے گن اتے کمینے منورتھ – جنہاں نے ہن تکّ اسدے وجود نوں بنایا سی، اسدیاں یاداں دی پٹاری وچوں ابھر آئے ۔
اتے دوجے ہی پل، اسدے ہردے نے اس نویں وچار دا اتساہپوروک ہنگارا بھریا ۔ اچانک، اسدے ہردے وچّ اپنے بدکسمتی ورودھ لڑن دی اک تکڑی پریرنا پیدا ہوئی ۔ اس دلدل توں اپنے آپ نوں باہر کڈھنے دا اسنے نشچا کیتا ۔ اوہ پھیر توں اپنے آپ نوں منکھ بنائیگا ۔ جس برائی نے اسنوں دبوچ رکھیا ہے، اسنوں اوہ قابو کریگا ۔اجے وی سماں ہے، اسدی عمر کوئی زیادہ نہیں ۔ اوہ اپنی پرانیاں اچھاواں نوں پنرجیون دے کے، بناں لڑکھڑائے پوریاں کریگا ۔ پیانو دے اوہناں مدھر سراں نے، اسدی آتما وچّ اک ہل چل مچا دتی سی ۔ کلّ سویرے ہی اوہ شہر دے دکھن بھاگ وچّ جاکے کم ڈھونڈیگا ۔ فر دے اک وپاری نے اسنوں اک وار ڈرائیور دی نوکری دینی چاہی سی ۔ کلّ ہی اوہ اسنوں کھوج کے نوکری لے لویگا ۔ اوہ دنیاں وچّ کجھ بنیگا ۔
سوپی نے اپنی بانہہ تے کسے جکڑ دا انوبھوَ کیتا ۔ تیزی نال گھمدے ہی اسنوں اک سپاہی دا کٹھور چہرہ وکھائی دتا ۔
سپاہی نے پچھیا،"اتھے کی کر رہے ہو ؟"
سوپی نے کیہا،"جی، کجھ نہیں ؟"
سپاہی بولیا،"کجھ نہیں ؟ تاں میرے نال چل ۔"
دوجے دن سویرے پولیس کورٹ دے نیاں-ادھیکاری صاحب نے فرمایا،"تنّ مہینے دی سخت قید ۔"
انوواد: چرن گلّ
