تریہایا کاں سید نصرت بخاری
حاجی صاحب کائیں دلیل نی بکل مار کے صوفے اُتے ہکل مکلے بیٹھے پئے ہئے جے کائیںبوہا کھٹکورا۔
''کون؟''اُتھے ہی بیٹھیاں بیٹھیاں اَواز ماری نیں:
''بُوہا کھولو۔میں آپے آں''۔
بوہا کھولا نیں تے سامنے بیگم۔ ابڑھکُو بیگم آں ویکھا نیں تے اتنے خوش ہوئین جیوںانھاں نے پجھے وئے جم پائن۔ایویں تے اُو پندرہ دیہاڑیاں بعد آنی ہئی،بَرے یونی ورسٹی تے جاکتاں نے دو ٹولے گُھل پین تے گَل وَدھ گئی ۔بانھوں مار دھاڑ ہوئی۔ہکی دوئے نی چنگی یدھ لاھئی نیں۔ہِکی آں اِتھے ڈھا گِدا نے تے دُوئے آں اُتھے رُم چُھڑا نیں۔ساری یونی ورسٹی وائی وائی پئی کرنی ہئی۔یونی ورسٹی نی انتظامیہ فٹو فٹ اس مصیبتاں نا ایہہ حل کڈا جے ہِک ہفتے واسے تالا لا دِتا نے،جے معاملہ ٹھڈا ہو وَنجے۔جی کُج بھی ہویا،حاجی صاحب نی تاں عید ہو گئی۔نواں نواں ویاں کیتا نیں۔کُڑی یونی ورسٹی پڑھنی ہئی۔کُڑی والے آکھنے ہئے جے امتحان توں بعد ویاہ ہوسی،بَرے حاجی صاحب نے ما پیو ضد کر کے کُڑی ویاں آندی۔ما ئو پیو نا تے اَیوَیںناں ہیہا،ساریاں پتاہیہا جے اس ضد پچھے حاجی صاحب آپ ہُن۔
حاجی صاحب ہِک کالج وچ پڑھانے ہئے،نِکی عمراں چ حج کر گِدا نیں تے حاجی اَکھواوَن لگ پین۔اِیائوں ایڈے ماڑے بھی نئیں ہئے۔ایہہ کُڑی جیڑی ہن انھاں نی بیگم اے؛اُنھاں کول ٹیوشن پڑھنی ہئی۔اُتھے ہی اکھ مٹکا ہویا تے دوہاں ہکی دوئے آں پسند کر گدا۔حاجی صاحب سیانے آدمی ہئے،سوچا نیں اِس تو پہلوں جے کوئی ہور لکوں پیوے،آپنا تھلہ پکا کر گِناں۔تَھلہ تے پکا ہو گیا بَرے اس کمام نال ٹیوشن نا بیں نکل گیا۔لوکاں آپنی کڑیاں160بھیجنیاں بند کر دِیا۔ ویاہ ہونے توں پہلوں ہک دیہاڑے ہک کڑی آپنی سہیلی آں160پئی دسنی ہئی:
'' حاجی صاحب پہلوں مینڈے تے دم پانے نی کوشش کیتی،میں اُس نیں مٹھا مٹھا تکنے توں سمجھ گئی آں۔میں گھاربے بے نال گل کیتی تے بے بے آکھن لگی'' چھوڑ کوہنے جوگے آں،ڈَکرے کَرُس،ونج ہی نئیں۔میں وت گئی ہی ناں واں''۔
''واہ جی واہ!ایویں گھس گئی ایں۔ہنی تک ما بنی پئی ہوویں آں''۔دوئی کڑی جیہوںچھیڑ لبھ گئی۔
''ما بننے نا شوق اِی تے توں کرگِھن،کوئی حاجی بڈھا تھوڑی ہو گیا وے۔ڈُھلے بیراں ناکی وینا''۔
اِی کُڑیاں آپج بھِڑ پیان تے پورے محلے اِی گل سُن گدی۔
''پتا چلا نیں حاجی صاب کیہ چن چاڑھا''۔ہک لوفرجاکت دوئے آں پئے آکھنا ہیا۔
''استاداں ناں ہور کم کیہ اے۔اُس دیہاڑے مولوی صاحب مسیتی آں رنگ لایا،اِنھاں آپنا ڈھول مارنا شروع کر دِتا۔''۔دوئے جواب دِتا۔
''ایویں استاداں پچھے ٹین نہ بنھوں یارا۔ویاہ کرنا کوئی گناہ تے نئیں اے نا''۔تریہے سمجھانے نی کوشش کیتی۔
ای گلاں ٹُرنیا ٹرنیاںکڑی نے گھار وَنج وَڑیَن تے حاجی صاحب نے بنی بنائی کھیڈ وِگڑ گئی۔اُنھاں فٹو فٹ ہک جرگہ جیا تیارکر کے بھیجا تے گڈھ کھلنے توں پہلوں ہور پکی کر چھوڑی نیں۔خیر حاجی صاحب ہتھ پیر مارین تے کُڑی والے ویائے تے بھی راضی ہو گائن۔ بَرے شادی اِسی شرط تے ہوئی اے جے کُڑی آپنی تعلیم مکمل کرسی۔حاجی صاحب پڑھے لکھے ہئے،اُنھاں کیہ اعتراض ہو سکنا ہیا۔حاجی صاحب کالجوں تے بیگم یونی ورسٹی توں پندرہ دیہاڑیاں نی چُھٹی کِدی۔ایہہ پندرہ دیہاڑے پتا ہی نئیں چلا،ہنسنیا،کھیڈنیا لگھ گائن۔اس توں بعد دوئے دِلے تے وَٹا رَکھ کے آپنے آپنے ٹیشناں تے چلے گئے۔ہن ملاقات بوہے تے بہہ کیپندرہ دیہاڑے راہ تکنی ہئی۔دوہے ہک ہک دیہاڑہ گِن کے گزارنے ہئے۔ہُن جے بیگم آں ابڑھکو پندرہ دیہاڑیاں توں پہلوں ویکھا نے تے اِنھاں نیں تے پُجھے وئے جم پائن۔بُوہا بندہونیا نال دوبانہواں کنڈل بن کے پورا وجود چاگِدا۔وجود بھی ایہا گَل منگنا ہیہا۔وَت تریہائے جتنا پانی پی سکنے ہائے،پیتا نیں۔چا ء پانی تے کھانا پینا کِدرے گھنٹے دو گھنٹے بعد کیتا نیں۔اِس توں بعد وَت اُوہا کوہاڑی تے اُوہا وَجہ۔آخیریونی ورسٹی کُھل گئی۔تَریہہ تاں دوہاں نی نئیں مُکی برے سُول حاجی صاحب آںپے گائن۔آکھن لگے:
''میں تاں آکھناں ہک دو دیہاڑے ہور ویکھ گِھن۔ایجوں نانھ ہووے جے وَت جاکُت ہکی دُوئی نے بکے پے ونجن تے تداں وت مُڑنا پے ونجے۔''
''نئیں نئیں۔وینا تاں پیسی۔جی کُج ہوسی اُو بَعد نی گل اے۔ہُن تے مانھ اَڈے تے چھوڑ کے آئو''
''
ویکھ ایویں یونی ورسٹی آں ہتھ لانے والی گل نہ ہووے۔مینڈی من تے ایک اُدھ دیہاڑہ ہور وَیکھ گھن؛نئیں اَگ لگی پئی''۔
''مانھ پتا تساں راتی نیندر نہ آسی برے میں وینا تے ہے وے نا۔اَج ونجاں یا کل''۔
''ہک دیہاڑے ہور مانھ آپنے ہتھاں نی روٹی کُھلا ونج۔اِنھاں محلے داراں نے گھروں کھا کھا کے ہن مانھ تاں شرم آنی آ''
''بس کج دیہاڑیاں نی گل اے۔وت میں چھکییر بھر کے آپنے مردے نے مونھے اَگے رَکھساں''۔بیگم ہسنیاں ہسنیاں آکھا۔
حاجی صاحب سارے پتر کھیڈِن بَرے بیگم نہ مَنی۔اُساں ماڑے دِلے نال گڈی چے چاڑھ کے آئین۔حاجی صاحب آں کھانے پینے نی تھوڑ نئیں ہئی۔محلے دار چنگے ہئے۔بیگم انھاں دَس گئی ہئی جے حاجی صاحب ناں خیال رکھیو۔تاڑی دَوہاں ہتھاں نال وَجنی اے۔حاجی صاحب بھی اُنھاں نی کسر کڈھ چھُڑنے ہئے تے اُنھاں بھی کدے مَتھا میلا نئیں کِیتا۔اُنھاں نا پندرہ سولہ سال نا جاکت راتی دیہاڑی انھاں نے اگے پچھے رہوے۔حاجی صاحب بھی اٹھے ویلے اس آں نال رکھن۔جتھے وینے ہئے او نال ہونا ہیا نیں۔دوئے ہکی دوئی نال ہِل مل گئے ہئے۔ہِس ویلے بھی اُو جاکت حاجی صاحب کول
بیٹھا پیا ہیا۔برے اَج حاجی صاحب اُساں نسانے نے چکراں چ ہئے، جے پندرواں دیہاڑا ہیا۔اُس آں کئی واری گھار بھیجا بھی نیں برے اُو وَت آ وینا ہیا۔حاجی صاحب سر درد نا بہانہ کر کے اُساں گھار بھیج دِتا تے آپ صوفے تے بہہ کے بیگم نانھ انتظار کرنیا لگ پین۔بانھوں اَخ تَڑخ ہئے۔گھڑی گھڑی ٹَیم ویکھن۔بیگم اَٹھ ناں ٹیم دِتا ہیا۔ہن اَٹھ وجنے والے ہئے۔ٹھیک اَٹھ وجن تے بجلی چلی گئی۔اُدھروں بوہا کھلنا تے اندر ہک پچھانواں اندر آنا۔ایہہ بیگم توں علاوہ ہور کون ہو سکنا ہیا۔۔حاجی صاحب آں جاہوںہِلتر ہئی،چھال مار کے پچھانواں ڈھا گِدا نیں۔ پچھانویں شور پا دِتا۔
''حاجی صاحب حاجی صاحب کی پئے کرنے او''۔شور سن کے حاجی صاحب آں کوئی شک پیا۔اُٹھ کے ایمر جنسی لائیٹ لا کے ویکھنن تے
اوہا پڑوسیاں نا جاکت،ڈاک پٹی، باہرنَسی وینا ہیا۔
