طوفانی پیتریل دا گیت میکسم گورکی
ساگر دے سلیٹی میدان 'تے ہوا
ہے بدل اکٹھے کر رہی ۔
بدلاں تے ساگر دے درمیان
کالی بجلی دی لکیر وانگ،
طوفانی پیتریل
ہے مان نال منڈلا رہا ۔
ہنے کھنبھ نال چھونہدا لہر نوں،
ہنے تیر وانگ اٹھدا
بدلاں ولّ جاندا
اوہ ہے چلا رہا،
تے-بدل اس دی
حوصلے بھری چیخ وچّ
سن رہے نے سندیش کوئی ۔
اس چیخ وچ ہے
سکّ طوفان دی ۔
بدلاں نوں
اس وچ ہے سنائی دے رہی،
روہ دی طاقت،
جوش دا بھامبڑ
تے جت وچ یقین ۔
مرغابیاں
طوفان توں پہلاں نے کرلا رہیاں-
کرلا رہیاں،
اڈدیاں نے اوہ ساگر 'تے ادھر ادھر،
تے سہم اپنے نوں
طوفان سامھنے تیار نے
ساگر دی تہہ وچ لکاؤن لئی ۔
تے گریبے وی نے کرلا رہے-
اپہنچ اے اوہناں لئی
جیون دے گھول دی خوشی :
ڈر رہے نے اوہ
طوفانی غرض توں ۔
مورکھ پینگون
اپنے موٹے سریر سہم نال نے
چٹاناں وچ لکاؤندے پھر رہے ۔
…مان بھریا طوفانی پیتریل ہی بس
جھگّ نال چٹے ہوئے ساگر تے
ہے دلیری تے آزادی نال منڈلا رہا ۔
ساگر اتے بدل ہندے جا رہے نے
ہور نیویں، ہور کالے،
تے لہراں نے گا رہیاں
تے غرض نوں ملن لئی نے
اوہ اچھالے لا رہیاں ۔
بجلی ہے کڑکدی،
روہ نال جھگوجھگّ ہوئیاں لہراں چیکھدیاں،
ہواواں نال بد رہیاں نے ۔
اوہ ہوا نے لہراں دے جھنڈ نوں
اپنی تکڑی گلوکڑی وچ ہے جکڑیا
تے گھما کے وحشی کرودھ نال
اوہناں نوں
پٹک کے چٹاناں 'تے ہے ماریا،
اوہناں دے جمردی سموہ نوں
پھہار تے تپکے بنا دتا ہے کھنڈا ۔
چیکھدا منڈلا رہا ہے طوفانی پیتریل،
کالی بجلی دی لکیر وانگ،
تیر وانگ بدلاں نوں ونھدا،
پراں نال لہراں دی جھگّ نوں چھنڈدا ۔
اوہ اوہ ہے منڈلا رہا،
دینت وانگ-مان بھریا،
کالا دینت طوفان دا،
-کدی روندا، کدی ہسدا ۔
بدلاں 'تے ہسدا،
تے خوشی نال رون لگّ پیندا ہے اوہ !
اوہ غرض دے روہ وچ،
-کوملبھاوی دینت-
ہے کدے دا اسدی بکن سندا پیا،
اس دا وشواس اے،
کہ بدل سورج نوں لکا سکدے نہیں-
نہیں، لکا سکدے نہیں !
ہوا ہے چنگھاڑ رہی ۔…
بجلی اے کڑک رہی ۔…
بدلاں دے جھنڈ دی
اتھاہ کھائی دے اتے
نیلیاں لاٹاں وچ نے بل رہے ۔
بجلی دے تیر ساگر اے بوچدا
تے ڈونگھاناں اپنیاں وچ
جا اے بجھاؤندا ۔
میلھدے نے اگّ دے سپاں وانگ
ایہناں بجلیاں دے پرتو
ساگر وچ مٹدے ہوئے ۔
"طوفان !
بہت جلدی آؤن والا ہے طوفان !"
روہ نال چنگھاڑدے ساگر 'تے
بجلیاں وچکار
دلیر طوفانی پیتریل
مان نال ہے منڈلا رہا؛
جت دا پیغمبر کوکدا ہے اوہ:
"شالہ ! خوب زور نال آئے طوفان !"
(انووادک گروبخش سنگھ)
