اچا رتبہ اینتن چیخو
سینٹ پیٹرسبرگ کسے کم ’تے گئے پردیشک کونسل دے میمبر دولبونوسوو نوں پرنس پھنگالوو دے گھر رات دی محفل ’چ جان دا موقع ملیا۔ اتھے اس نوں شیپوتکن، جو پنج سال پہلاں اس دے بچیاں دا استاد سی، نوں مل کے حیرانی ہوئی۔ پارٹی وچّ اس دا کوئی جانوں نہیں سی۔ اس لئی اوہ اچاٹ دا ماریا شیپوتکن کول چلا گیا۔
‘‘تسیں…ایہہ…اتھے کس طرحاں؟’’ اس نے اپنے منہ ’تے ہتھ رکھ اباسی لیندیاں پچھیا۔
‘‘اوسے طرحاں جس طرحاں تسیں۔’’
‘‘مینوں نہیں لگدا ایہہ اویں ہو سکدا ہے جویں میں۔’’ دولبونوسوو نے تیووڑیاں پائیاں تے شیپوتکن نوں اپر توں ہیٹھاں تک دیکھیا۔ ‘‘ایہہ…ہور کم دھندا کویں؟’’
‘‘ٹھیک ٹھیک ہی ہے…میں یونیورسٹی توں گریجوئیشن کر لئی ہے تے میں پودیکونیکوو دے ہیٹھ وشیش سپردگی والے ادھیکاری دے طور ’تے کم کر رہا ہاں۔’’
‘‘ہاں؟ پہلاں پہل ایہہ کوئی ماڑا نہیں۔ پر…ایہہ…میرا بھدا جیہا سوال معاف کریو، اس نیوکتی توں تہانوں کنے پیسے ملدے نے؟’’
‘‘اٹھ سو روبل۔’’
‘‘ہوں ! تمباکو واسطے وی کافی نہیں۔’’ اپنی مہربان سرپرستاں والی سر وچّ دولبونوسوو بڑبڑایا۔
‘‘بے شکّ پیٹرسبرگ وچّ ارامدائک زندگی بصر کرن واسطے ایہہ کافی نہیں پر اس توں علاوہ میں تہانوں پتے، یوگارو ریلوے دی پربندھکی کمیٹی ’چ سکتر ہاں… پندراں سو روبل اتھوں مل جاندے نے۔’’
‘‘ہاں ہاں، ایہہ ٹھیک ہے، پھر تاں…’’
دولبونوسوو پولا جیہا بولیا جدونکھ اس دا چہرہ لوء نال مگھ رہا سی۔ ‘‘اتفاقیہ طور ’تے، میرے دوست تسیں ساڈے میزبان نوں ملن کویں آئے؟’’
‘‘بہت سادھارن،’’ شیپوتکن نے ٹھرھمے نال اتر دتا۔ ‘‘میں اوہ نوں صوبہ سکتر لاڈکن دے گھر ملیا سی۔’’
‘‘تسیں… تسیں لاڈکن دے گھر جاندے ہو؟’’ دولبونوسوو نے اکھاں باہر کڈھ کے پچھیا۔
‘‘اکثر، میں اس دی بھتیجی نال ویاہیا ہویا ہاں۔’’
‘‘اوہدی بھتیجی؟ مینوں دسو… ایہہ… تہانوں پتہ میں… اکثر تہانوں ملنا لوچدا سی… میں ہمیشاں تہاڈے واسطے اجل بھوکھ دا قیاس کیتا ہے، میرے ستکارت ایوان پیترووچ۔’’
‘‘پیوتر اوانووچ’’
‘‘ہاں، پیوتر اوانووچ… اتے، تہانوں پتہ ہے، میں ہنے نظر ماری سی تے تہانوں دیکھیا… ایہہ کسے طرحاں جانو لگدا ہے۔ تہانوں اک دم پچھان لیا۔ میں اپنے آپ ’چ سوچیا کہ ‘مینوں ایہناں نوں رات دے کھانے ’تے سدنا چاہیدا ہے۔’ ہی ہی…ہی… میں نہیں سمجھدا کہ تسیں بزرگ آدمی نوں انکار کروگے ! ہوٹل یورپ، کمرہ نن. تیتی… اک توں چھ وجے تک۔’’
(انوواد: رن بہادر سنگھ)
