سعادت حسن منٹو
سعادت حسن منٹو (11 مئی 1912–18 جنوری 1955) دا جنم نوں ضلع لدھیانہ دے پنڈ پپڑودی (سمرالا نیڑے) وچّ ہویا۔ اوہناں دے پتا غلام حسن منٹو کشمیری سن۔ منٹو دے جنم توں جلد بعد اوہ امرتسر چلے گئے ۔منٹو دی مڈھلی پڑھائی گھر وکھے ہی ہوئی ۔1931 وچّ اوہناں میٹرک پاس کیتی اتے اس توں بعد ہندو سبھا کالج وچّ ایف اے وچّ داخلہ لیا۔ اوہ اگھے اردو کہانی کار سن۔ اوہناں دیاں شاہکار کہانیاں ہن; ٹوبھا ٹیک سنگھ، بو، ٹھنڈا گوشت، کھولھ دو ۔ منٹو دے بائی نکی کہانی سنگریہہ، پنج ریڈیو ناٹک سنگریہہ، اک ناول، تنّ نجی سکیچّ سنگریہہ اتے تنّ لیکھ سنگریہہ چھپے ہن۔ جلھیانوالا باغ ہتیاکانڈ دی منٹو دے من تے گہری چھاپ سی۔ اس نوں لے کے ہی منٹو نے اپنی پہلی کہانی 'تماشہ' لکھی سی ۔ اوہناں دیاں رچناواں ہن: آتشپارے، منٹو کے افسانے، دھوآں، افسانے اور ڈرامے، لزت-اے-سنگ، سیاح حاشیے، بادشاہت کا خاتمہ، خالی بوتلیں، لاؤڈ سپیکر (سکیچ)، گنجے فرشتے (سکیچ)، منٹو کے مضامین، نمرود کی خدائی، ٹھنڈا گوشت، یاجد، پردے کے پیچھے، سڑک کے کنارے، بغیر عنوان کے، بغیر اجازت، برقعے، پھوندے، سرکنڈوں کے پیچھے، شیطان، شکاری عورتیں، رتی،ماشا،تولا، کالی شلوار، منٹو کی بیہترین کہانیاں ۔
